“天价彩礼”不应是年轻人价值追求
![]() | |
---|---|
![]() | |
Роден/а | 12 ма? 1933![]() |
Починат/а | 1 ?уни 2010![]() |
Занима?е | поет, писател, есеист |
Националност | Русин |
Период | 1958 - 1991 |
Андре? Андреевич Вознесенски (руски: Андре?й Андре?евич Вознесе?нский; 12 ма? 1933, Москва - 1 ?уни 2010, Переделкино, Москва) — современ руски поет, писател и есеист, добитник на ?Златен венец“ на Струшките вечери на поези?ата.
Животопис
[уреди | уреди извор]Андре? Вознесенски е роден на 12 ма? 1933 година во Москва, каде живеел до кра?от на сво?от живот. Во раниот период од сво?от живот, Вознесенски бил фасциниран од сликарството и архитектурата и во 1957 година дипломирал на Московскиот Архитектонски Универзитет. Неговиот ентузи?азам за поези?а, сепак, се покажал како посилен. На 14-годишна возраст му ги испратил своите стихови на Борис Пастернак, ко? го повикал на гости. При?ателството со него извршило силно вли?ание врз Вознесенски. Неколку децении подоцна, Вознесенски бил иници?атор вилата на Пастернак во Переделкино да се претвори во музе?.[1]
Неговата прва збирка песни под наслов "Парабола" е об?авена во 1958 година и таа веднаш го прикажала неговиот оригинален стил, карактеризиран со живата тендеци?а да "се вреднува" современиот човек преку модерни категории и слики, преку ексцентрични метафори, преку сложен ритмички систем и богати звучни ефекти. Владимир Ма?аковски и Пабло Неруда на?често се цитираат како поетите кои на?длабоко вли?аеле врз неговото творештво, иако то? самиот, како свои на?големи примери ги истакнувал доцниот Миро и раниот Корбиз?е.[2]
Вознесенски бил еден од таканаречените "деца на 60-тите", една генераци?а мислители кои го вкусила интелектуалното ослободува?е за време на постсталинистичкото одмрзнува?е. Неговите иновативни стихови ги иритирале властите и то? честопати бил критикуван од конзервативните советски писатели. Во истори?ата ?е остане запаметено дека во 1963 година во Крем? ?авно бил критикуван од тогашниот шеф на советската држава Никита Хрушчов, ко? хистерично викал: ?Земете го пасошот и заминете надвор, господине Вознесенски“.[1][3] Во текот на 1960тите, Вознесенски редовно патувал во странство: САД, Франци?а, Германи?а, Итали?а и неколку други зем?и биле неговите на?чести одредишта. Притоа, популарноста на Вознесенски била обележана со голем бро? рецитации пред ил?адници воодушевени слушатели на стадиони, во концертни сали и на факултети. Една негова збирка песни, "Antimiry" ("Анти-светови") била основа за една многу позната претстава, поставена од познатиот режисер ?ули? ?убимов во театарот Таганка во 1965 година. Тогаш, на сцената за првпат со гитара се по?авил Владимир Висоцки, ко? подоцна станаl голема руска и советска ?везда. Вознесенски со своите текстови ги инспирирaл и другите познати режисери, како Марко Захаров од театарот ?Ленком“, а Родион Шчедрин ?а компонирал музиката.[1]
При?ателството на Вознесенски со голем бро? од тогашните видни писатели и уметници имала сво? одраз во неговата поези?а и есеистика. На пошироката публика ? е на?познат на?могу по супер-хитот Милион скарлетни ружи напишан за Ала Пугачова во 1984 година и по особено успешната рок-опера Juno and Avos (1979), заснована врз животот и смртта на рускиот благородник Никола? Резанов. Вознесенски во 1979 година учествувал во создава?ето на алманахот ?Метропол“. Вознесенски сакал и да експериментира, па создавал ?видеоми“ така што текстот го пишувал во форма на цртежи. Така, во вид на крст го напишал циклусот ?Распетие“.
Во 1978 година Вознесенски ?а добил Државната награда на Советскиот Со?уз, а во 1984 година се закитил со Златниот венец на Струшките вечери на поези?ата. Исто така, то? бил почесен член на десет академии, ме?у кои Руската академи?а на уче?ето (1993), Американската Академи?а на Уметности и Писма и париската Académie Goncourt.
Последните десетина години од сво?от живот, Вознесенски сè потешко зборувал. Во април 2010 година го доживеал и вториот мозочен удар. Во првите денови од ма?, Андре? со сопругата Зо?а Богуславска?а се вратил од Германи?а, каде имал операци?а на артери?ата за да се спречи нов шлог. По роденденот, повторно му се влошило здрав?ето и починал на 1 ?уни 2010 година, во сво?ата дача во селото на писателите во Переделкино во Подмосковието.[1][3][4]
Творештво
[уреди | уреди извор]Андре? Вознесенски, заедно со Евгени Евтушенко, Бела Ахмадулин, Роберт Рождественски и Булат Оку?ава припа?а на славната генераци?а советски поети кои се по?авиле околу 1960 година и кои за брзо време станале познати низ целиот свет. Неговите дела се преведени на на?големите светски ?азици. Вознесенски бил слободоумен космополит, иноватор во поези?ата, модерен во поглед на формата и содржината, а во песните ги обединувал своите широки и разновидни интереси (модерната наука, филозофи?а, модерното сликарство, модерната музика). На?големата вредност во неговата поези?а е ?азикот, зашто то? имал слух и интуици?а за феноменот на ?азикот, за пронао?а?е врски ме?у на?оддалечените зборови и по тоа потсетува на Хлебников. Исто така, покажувал голема грижа за формата на песната, страст за артизам и педантери?а. Во своите песни, то? ги мешал епското и лирското, ?азичните и звучните асоци?ации, метафорите, градскиот жаргон, народниот говор, звучни рими, научни изрази, фолклорни елементи, странски зборови, изреки.[5]
Проза започнал да пишува во 1980-тите години на XX век. Така, во 1982 година, ?а об?ави приказната ?О“, а во 1984 година книгата ?Духовен надзорник“.
Збирки поези?а
[уреди | уреди извор]- Парабола (?Парабола“, 1960)
- Мозаик (?Мозаика“, 1960)
- Триаголна круша (?Треугольная груша“, 1962)
- Триесет отстапува?а (песни од неговите патува?а по Америка)
- Анти-светови (?Антимиры“, 1964)
- Оза
- Ахилово срце (?Ахиллесово сердце“, 1966)
- Тенот на звукот (?Тень звука“, 1970)
- Поглед (?Взгляд“, 1972)
- Пушти ?а прицата 1975
- Дабов лист на виолончело 1976
- Искушение (?Соблазн“, 1978)
- Избрана лирика (?Избранная лирика“, 1979)
- Ма?стор на витраж 1979
- Инстинктивно (?Безотчётное“, 1981)
- Ров (?Ров“, 1986)
- Казино Руси?а (?Casino ?Россия“, 1975)
- На виртуелен ветер (?На виртуальном ветру“, 1975)
- Руси?а поези?а 1991
Проза
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Утрински весник, "Почина легендарниот поет Вознесенски", 1 ?уни 2010.[мртва врска]
- ↑ Matija Be?kovi?, "Pogovor", во: Andrej Voznesenski, Antisvetovi. Beograd: Prosveta, 1969, стр. 156-158.
- ↑ 3,0 3,1 Вест, "Замина бунтовникот Андре? Вознесенски", 1 ?уни 2010.
- ↑ ТЕРА Телевизи?а, "Почина познатиот руски поет Андре? Вознесенски", 3 ?уни 2010.[мртва врска]
- ↑ Matija Be?kovi?, "Pogovor", во: Andrej Voznesenski, Antisvetovi. Beograd: Prosveta, 1969, стр. 153-158.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Препеви на поези?ата на Вознесенски. (англиски)
- Вознесенски на страницата на Московската библиотека. (руски)
- Песни на Вознесенски. Архивирано на 24 ?ануари 2008 г. (англиски) (руски)
- Поези?а на Вознесенски. (македонски)
|
- Родени во 1933 година
- Починати во 2010 година
- Руски поети
- Руски писатели
- Советски поети
- Советски писатели
- Добитници на Златен венец на Струшките вечери на поези?ата
- Лу?е од Москва
- Носители на Орденот на Црвеното знаме на трудот
- Носители на Орденот за заслуги пред татковината од II степен
- Носители на Орденот за заслуги пред татковината од III степен
- Добитници на Државната награда на СССР
- Погребани на Новодевичките гробишта
- Руски публицисти